NicNak's World: 2010

Bestemming : Papierfabriek
Middels: Fiat Punto
Creativiteitsniveau: ***
Toestel: Canon

Goeiedag vrienden,

Hierbij een verslag van ons tripje d.d. 27.11.2010.

Een close friend, meerbepaald de enige echte elektricien van Vlaams-Brabant en omstreken, Musti van Eleksys, bezorgde ons deze locatie.

Toen hij hoorde dat we deze effectief gingen bezoeken, maakte hij zich vooreerst zorgen over het feit of het wel toegankelijk was.

Uiteraard houden hekken, sloten e.d. ons niet tegen een kijkje te gaan nemen.

Nico en Ely waren rond 12u30 uiteindelijk dan toch bij Nakita geraakt.
Laten we stellen dat het halfuur vertraging wel degelijk van levensbelang was...

Na een hapje en een drankje stelden we de GPS in.
Nico nam de heenrit voor zich. Een ritje met Mandy ziet hij immers altijd zitten.

Hierbij werd duidelijk dat de 'losse passagiersstoel' (cfr Miele Magazijn) geen grapje was.
Ook Nakita vloog vrolijk voor- en achteruit bij een goede rembeurt.
Dit tot haar ergernis en tot andermans heuglijkheid.

Na veel gepruts en gefoefel, gaf de stoel het dan toch eindelijk op.
Nakita zat vast, locked, safe & sound.

Nog geen halfuurtje later waren we ter bestemming aangekomen.
De route was vrij simpel en de oude fabriek lag midden in een vrij druk industrieterrein.
Veel passerend verkeer keek even op toen we aan het hek stonden te draaien.
Uiteraard neemt er slechts 2% van deze groep het initiatief de Politie te bellen .

Voor zover we weten, is er niemand van die 2% gepasseerd :)

Het hek was vast met een kettingslot, dat niet bepaald strak was aangetrokken.
Hierdoor bleef er een gapend gat tussen beide hekken. Nakita kon er perfect tussen.
Ely volgde.
Nico bleef echter onderweg haken en besloot er toch maar over te gaan.
Even wachten tot die auto gepasseerd is... en klimmen maar !

Het terrein reikte zo ver we konden kijken.
De magazijnen waren buitengewoon groot.
Ook enkele huisjes sierden de horizon.

***

Wat de bedoeling van alles was, hoe de indeling geschiedde en/of welke ruimte welk doel had, werd ons niet duidelijk.

De meeste vreemde dingen verschenen voor onze lenzen.
Al bij al was het gewoonweg één grote rommel.

Ookal vonden we vrij recente papieren, het was niet meer dan mogelijk dat dit al véél langer leeg stond.

We liepen door loodsen, magazijnen, kantoorruimtes, die allen vloeiend in elkaar liepen, dat het zover kwam dat we onze orientatie kwijt waren.?!?

Onderweg namen we foto's van alles wat onze ogen maar konden zien. Er geloof mij, er was véél en toch niets te zien.